Îjar em ê li ser demê berê da rojî çawa bû bisekinin. Roj bi roj em adetê xwe ji bîra dikin û adetê biyanî dikin çiyê adet û rusûmetnameyê xwe. Hûn jî zanin li welatê me şerqî jî dijîn, berê dema rojî bihata li çarşî û kolanan tu carî şerqîyan cixare veneduxwerin û nan nedixwerin ji ber hurmet nîşandanê dikirin. Îro evê bawerî anîni û dibêjin em misilmanin ne fedî dikin, ne jî şerm dikin. Di devê wanda cixare û di rojîya remezanê da dûye cixarê di ser mîrove rojî da berdidin.

      Xortê me pedivîya wan bi kevneşopîyen me hene û lazimi pêştirin xwe şermezarî nekin. Ew ê kal û pîrê xwe nasneki, xwe jî nasnaki. Her tişt li ser koka xwe zîl didi. Raman û fikren berê em ê bikarbînin û xwe wendanekin.

       Weki ziman adetê olî jî dema tu bikarnîni, ew ji holê radibin. Netewê kurmanc zedetir pedivîya wî ji kevneşopîya wî heye. Di sedsala pazdehan heta sedsala hejdehan medresa sor; a li cîzra birca belek ev kare perwerdehiye bi cih anîye. Kurd li wir zimanê xwe hîndibûn û dîn ê xwe ji meleyen di medresa da îlim diqedandin hîndibûn. Û ew ê bûni mele li çarhelê welêt dersê dînî didan.Îro weki zimanê me dîne me jî bê xwedî mayî. Lê xwedî derketin li ser me peywîrek mezinê û ez hevîdarim ji qirnê nuh vê li xwe xwedî derkeve.

     Rojîya remezanê weki derfetikê em ji xwe ra bibînin û aşitîye di nav gel da bi cih bînin. Ew ê ji hevdu xeyîdîni wana lihev bînin(Ev tişta girîngi). Fitar û sihorê amadebikin, dema banga şerîf xwand malbat guştûk bihevra li ser fitarê bisekinin û fitara xwe vekin. Hevalno hûn jî zanin kalo pîre me cixare vedixwen û rojî ye jî digrin ez tika(rica) dikim li kolanan û çarşi ya duxana cixare di ser mirovan da bernedin. Dil dibijê,em jî ew ê misilman, wekî şerqîya mafê ew ê bi rojî bigrin.Ewê vedixwe em bêjin tu qurbana şerqîya bibi, belkî ji xwe fedî biki.

   Rojîye berê herkes hefte carikê diçû ser mezela;kanêki ev adeta me, êvara inîye herkes diçû ser mezela û êvar inî jî derdiket. Quran çarikê xetim dibû ev kevneşopîya meyî û îsal em bi cih bînin bi a Xwedê.