Demik derbas bû le belê ev rewşa merikê gundî weke tiştekî ecêb û bi xwe zatî pir balkeş bû jî. Çar yan jî penç deqa çare kîs dihejîne; Û dîsa datîne ber nigê xwe. Merik got; min biborîne le belê min pir meraq kir, ma ji bona çi tu çend deqa çarê kîs li ba dike?

     Merikê gundî got; Hevalekî min ji min du hep mişk xwest û min girt kir vî kîsa. Ez wan serbest berdim wê kîs bi diranê xwe qul bikin û derkevin. Le belê ez çend deqa çare liba dikim, ji bona gêj bibin. Dema li hev dikevin, pevdiçinin û bindestîya xwe ji bîr dikin. Û dema şer ê wan diqedi û her yek diheri hêlekê  difikirin. Û hiş ê wan tê serê wan, şer û pevçûnê  ber didin. Ez dîsa kîs li ba dikim û dîsa şer û pevçûn didome. Ji ber ku mişk azad nebin û bindest di kîs da ez bibim ji hevalê xwe ra.

     Mirov pir eceb dimîne û pir jî bîn teng dibe ji ber ku; ev halê mişk a pir bandor li wî kir. 

     Mixabin îro misilman bûne mişk û ketinê kîs ê Cihû û Mesîhîyan. Ew bi me dilîzin. Û her dem em şer da nê, em nikanin kon ê ser xwe biqetînin û azad bibin. Ji ber ku em nafikirin, her dem aqil ê me li ser şer û pevçûnê ye.

     Buhayê azadbûnê pir e mixabin ne tuneyî, le belê hewceyî em baş bi fikirin û di serî da şer û pevçûne ji nav bira rakin. Ji nav gundan rakin. Ji nav bajaran rakin hw....