Mîrov pê zanê kî; ji bona serkeftinê perwerdehî di jîyanê da derik pir zêde digri. Hewceyî mîrov bi taybetî li ser perwerdehîye bisekini û îro tê zanîn zarokek hîn di zîkê dayîka xwe da yî pedivîya wî bi perwerdwhîye heyî û perwerdahîya wî dest pê kiriye. Û li welatê me kêmasîye me pirin, ji bona em pêşda herin hewceyî em pir bixebitin û bixînin. Bîrbir û zanayên me pir bibin. Em zanin nezanî nexwêşîya meyî herî mezine û ji bona serkeftinê cawa bijîşkik li ser nexweşîyê disekini hewceyî em jî li ser nezanîye bisekinin.

         Perwerdehî ji bona serkeftî bibit; pedêvî di serîda ji mamosta heyî û xwendekara, em zanin pirtûka pîroz di derheqê vî da dibeji: Tû bi bêje ma ewê dizanin û ewê nizanin wekî hevû du ne?.zumer:9

      Îro di dîroka kurdî de bi adet û rûsumetnamê me bi dengbejî ye û bi çîroka agahî hatîye me. Wekê alim, zana û bîrbiren me Ehmedê xane û Mele Mehmûd bazidî hewceyî  mîrovên nuh û heja derkevin holê. Ev jî bi perwerdehîyekî bi serkeftî wê derkevi holê. Di cîhane da ewê rebêrîye dikin ji min û te ne zêde biaqiltirê. Lê di encama perwerdehîyêda li ser me bi çand û hunerê xwe tundîye dikin. Lê di her demê da jî, di serê jîyana xwe da û hêta dunya xwe diguheri her dem perwerde dibin.

,         Hevalikî min î heja gotu bû ez di demikê da çûbûm awrupayê min dît ewê li ser têwla fêkîyan difiroşin, dema karê xwe firotanê diqedîne pirtûka xwe hildigri û dest bi xendinê dikin. Û di maşînga da jî di destê wanda pirtûk û rojname û dixînin. Hevalen min got avaya ew tiştê mîrov pê peşda diheri. Di jîyana me da jî pedivîya me bi xwendinê heyî û nexweşîya meyî herî mezini. Heval nivîskar Eyup dibêji: Em çi dibêjin di warê perwerdehîye da le em li kolanan û çarşîyan çi dibînin.û em zanin ji bona peşvê çûne perwerdehîya gîştî lazimi. Dewra gel bibin bîrbir û zana wê dema cîvak peşda diherin.

         Perwerdehî hewceyî li gor ol û sinc a cîvakê bibit û hundirê xendekara tije bike. Ji peşîyên xwe ra tinaza nekin bi edeb û heya bin, rûniştin û rabûna xortikî yan jî qîzike bi fedîyok bi, ne bi kenok be. Teral bûn ne karê meyî û demik meyî vala jî tuneyî. Û em li gor cîhane pir kêm mani, hewceyî em du carî li wane peşdeçûne bixînin û bixebitin. Cawa nivîskar Hasan en_nedvî di pirtûka xwê heja da:di paşdamayîna bawermendan ra cîhanê çi wendakir? Bi taybetî li ser ve mijarê disekine. Û receteyan dinivîsîne.Di cîhanê da herî zedê pedivîya cîvaka me bi perwerdehîye heyî.