Yüzsüzlük denizinde

Bir garip kara düzen

Ve içinde yüz binlerce yüzen

Bu böyledir

O’dur mutlu eden, O’dur üzen

Kadere taşlarını  bir bir dizdiren

Şeytan sunar, insan seçer, melek yazar

Ölen susar, her yaşayan mezar kazar

Büyük günün sabahına kurulacak ya canpazar

Bilmiyorum!

Canım ne eder, ne olur ruhuma biçilecek gerçek değer..

Ya sağdayız, ya solda

Hiçbir şeyin yolunda gitmediği

Uzun soluklu, iblis kolluklu badireli bir yolda

Yol var yürünen, yolcu var yürüyen

Ama tek bir şey yok ki, yolunda giden

Yaya giden, binek binen, koşan, yürüyen

Ne o memnun, ne de bu razı her halinden..

İnsanlar;

Hayvanlarla bir arada yaşar dururdu

Geceyi geçtiler, gün ışığında uyurdu

Böyle bir şey ne görüldü, ne duyuldu

Değerler ortasından kağıt misalı yırtıldı

Araya sıkışan insan, paraya saygı duydu

En semiz zamanında, tertemiz bir yara aldı

Adımıza utandı deniz, kalplerimiz kurudu

Bir kere daha kendi engeline takılan, insanlık soyuydu

İnsani vicdansızlıkta boğularak, kıyıya vuran işte buydu

Sanırım hiçbirimiz masum değildik

Bu yüzden bu, bu kadar koydu

Yüzsüzlüğümüze ayna tuttuğu için

Geldi ve canımızın boğazına oturdu..