Ve insanın gözleri kapandı,

 Görmüyor artık açık seçikleri

Çürüdü kalp üstünde kapakçıkları,

Hissedemedi olup biten apaçıkları

Tıkandı yüreğin kulakçıkları,

Duyamadı en bariz çığlıkları

Nice gemiler battı kalbin açıklarında,

Yaprakları düşürmek ekimin fıtratında

Kasımda kasılmalar, tüm kapılar kapanır,

Üşürken yalnızlıklar,  kasımın kasığında

Ocakta soğuk, kucakta kar var

Bucaklarımda taze kaynamış efkar

Yanımda, yalanımda yalnız bırakmayan

Bir yalnızlık var, ziyadesiyle fedakar

Baş koyacak bir dizim ki, o en cefakar

Senle islenmiş hislerimin girdapları aralık

Yürüyorum ceplerimde avuç dolusu kararlılık

Üç  soruda çöl olup dağıldı, biz insanlık

Nerden geldik, fikri boynumuzda ağırlık

Nereye gidiyoruz, kulaklarımızda ağır bir sağırlık

Niçin yaşıyoruz, nedir bu soytarılık,

Gelecek kaygısı, saygımızı esir alan

Karşı konulamayan silahsız bir ordu ki, saçmalık..

Dalgalar dövsün  yine kıyımda kayalıkları,

Ruhumda tarifsiz fırtınalar, derin çalkantı

Ölüm kafamın içinde acayip bir saplantı

Tüm geçmişi çizsem de, sen elimde kalıntı

Benden kalacak şey şiir, zaman içinde akıntı..

Yaşamak, bilirsin kendi başına bir sıkıntı

Hayat nerden tutsan elinde kalan çıkıntı

Her mutluluk çocuklarımızdan çalıntı

Yaşlanmak atalarımızdan alıntı

Ölmek sadece küçük bir ayrıntı

Sınanmak, kaybetmek ve kazanmak

Hayata anlam kazandıran tek rastlantı..

Pek Yakında, kıyamet parkında

Ruhların azad olacağı o büyük toplantı..

Hazır mısın.. hemen hazırlanır mısın..