İnsan düşüncede derinleşse

Kalbi üzüntüden durur

Dibine bir inebilse

Kendi pisliklerini görür

Yarattığı çöplüklerini görse

Ruhu donar, utancından çürür

Adına yaşam denilen

Bu ölüm çıkmazında

Dostum herkes yürür

Köyler, kasabalar, şehirler

Her gün ve her gece

Durmadan çocuk düşürür

Haset rüzgarları,

İnsanın başında fırtınalar koparır

Akılların çatılarını uçurur

Şeytanlar iplerinden kurtulur

Ve insanlar, her gün ve her gece

Gözleri açık halde uyutulur..

Alem her gün biraz daha

Biraz daha ve biraz daha kirlenir..

İnsan yaptıklarıyla şekillenir

Dile düşen düşünceler seslenir

Ben fikrimi dile düşürdüm

Olur ya belki biri sebeplenir

Ruhun terk etmediği

Tüm bedenler nefeslenir

Bazı duygular kafeslenir

Dimaklar resetlenir

Doğada sayısız kes yaşar

Saygısını yitirenleri şeref ve haysiyet boşar

Herkesin hayatında doğrulmak için bir es var

Meydanlarda duymamız gereken çok ses var

İnsanız lakin

Hayvanlardan alacağımız daha çok ders var..