İnsanoğlu

Açgözlülüğünü çöpe atsa

Bu dünya cennet kokar

İblis istikbalinden korkar

Dürüstlüğün ellerinden tutsa

Sokak sokak, ev ev dolaştırsa

Paçalarımızdan huzur akar..

En az kötüler kadar

Cesur olmalıydı iyiler

Sen yoluna ışık tutarsan

Çaresiz

Takılıp peşine gelir gölgeler

İnanç bir deryadır, inan

Girdiğin an başlar temizlik

Utanç ise yaftadır

Yapıştığı yerden çıkmaz rezillik..

Bir zamanlar

İçimizde hayıra çağıran

Topluluklar vardı susturduk

Yırtıcı hayvanlardan rol çaldık

Yaktık yıktık, bölüp parçaladık

Ve insanlığa kan kusturduk

Hayalarımızla övünürken

Hayasızlıktan üşüdük

Hayallerimizde debelenip

Hayretler içinde bırakan

Hayaletlere dönüştük

Dövüştük!.. Sövüştük!..

Bazı günler ekmekleri bölüştük

Kimisinde yok yere dövüştük

Zoru görünce tıpış tıpıştık

Korku üstümüze çökünce

Paralardan cayıp, aralardan sıvıştık

İnsanlığımızı duvara astık

Hırs belimizde yastık

Bu bizimki iblise asistanlık

Gelecek kaygısında anlamsızca korktuk

 Dünyada az bekledik, fakat çok koktuk

Tatsız tuzsuz duygular biriktirip

Kalplerimizi de kokuttuk

Elimizi gözlerimize soktuk

Ekseri zamanlarda, gözü kör

Kulağı sağır ve de burnu yoktuk..