Vicdan terazilerinde siyahla beyaz

Aynı ağırlığı basmayınca susarsın..

Sözlerin dikkate alınmayınca

Sesini duyuramayınca susarsın

Hangi dilde sustuğunun önemi yok

Dev gibi iki dudağın arkasına pusarsın

Sütre gerisinden her söyleneni duyarsın..

Gördüklerin karşısında

Bulantı geçirir miden kusarsın

Hangi renkte sustuğunun önemi yok

Dilini sükut içinde huşu ile vestiyere asarsın

Konuşma terapilerinde kelimeleri bir bir yakarsın..

Hayat acımaz, sen susarsın

Acı çektirmekten kaçınmaz, bıkarsın

Hangi cephede  savaştığının önemi yok

Ademoğlu öyle umarsız ki, ah bir görsen

Görünce donarsın, resmen küçük dilini yutarsın..

Susmak..

Konuşmak kadar insani bir haktır

Hakkı fırtına öncesi sessizliğe baktır

Kimin ne kadar haklı olduğunun önemi çok

Vicdanını sus payında bırakan, ne büyük ahmaktır

Ve bilirsin bazen, yüzlerce kelimeden anlamlısı susmaktır..

Herkes konuşsa da sen susarsın

Bir gün konuşmak için, her gün susarsın

O gün gelince öfke ile yüreğini avucuna kusarsın

Sen artık hiçbir sözü kaldıramaz, buralardan kaçarsın

Yoksa dil vurur seni yanarsın, gıybet kazanında bin yıl kaynarsın..

Nafiledir bunca çaban,

Körlere renkleri anlatamazsın

Hem sen sağırlara neyi işittirebilirsin ki

Dilini dişlerinin arkasına saklarsın, ve bakarsın

Belki dersin, belki günün birinde, zamanın bir yerinde

Sözcüklerle barışır, İnsanoğlu madde savaşlarında yenilgiye alışır