Her eserin ondan büyük sebebi var

Her beşerin doymak bilmeyen bebeği var

Her serin içine sığmaz

Akıl canı tek başına kurtaramaz

Kalp kimi bedenlerde altın

Altın kimi nedenlerde kalp

Al bedeni duvardan duvara çarp

Asla bitmeyecek yine de

İçerde verdiğin çetin harp

Canıma taş fırlatsan da

Gönül aynama attığın taşlar

Yok hayır, onlar onu kıramazlar

Ancak ondan toz kaldırırlar

Bu ise daha iyi görmemi sağlar

Ve ben daha güzel baktıkça

Bakamayan ne kadar göz varsa ağlar..

İmtihan onun altısında

Bilirim

Altı üstü her kalıntısında

Ferahlık ve sıkıntısında

İnsanlık inşa eder insan

İnsanlığın yıkıntısında

Taşa kaz ve kağıda yaz

Her canın camında bir ikaz

Her canın canlısında bir itiraz

O gün 

Artık bahane kabul olmaz

Kimisinin yazgısına düşerken ayaz

Kimisinin ayazında çiçek açardıyı yaz..

Yaz yağmura, altında dura dura

Çıkar ruhunu çamurdan

onun suyuna tut, durula

Yer üstünde

Yürüme öyle kurula kurula

Haylaz rüzgarları selamla

Dal kırıklığında bırakarak

Uğur böceklerinin uğuruyla