Akşamları uyumazsan

Sabahları kalkamazdın

Sabahları kalkmazsan

Gerçekleri göremezdin

Gerçekleri duymazsan

Yalanın farkına varamazdın

Hatalarından ev yapsan

Yeryüzüne sığdıramazdın

Yaptıklarından ders çıkarsan,

Mekanla sınırlanmazdın

Sonra azdın,

Çok sandın kendini oysa azdın

Mevlana nehrinin

Kenarında küçük bir sazdın

Yunus’un aşk bahçesinden

Çiçekler aşıran haylazdın

Biliyorsun!

Meyve vermezsen taşlanmazdın,

Yenilemezsen haşlanmazdın

Yaşamazsan yaşlanmazdın

Günahlarını çıkarsan kendinden

Geriye bir şey kalır mı sandın

Dört elle sarıldın bu mevkuteye

Adeta yapıştın, sanki taşınmazdın..

Başkası için düşündüklerinin

Dibine düşsen, donardın

Onlar için söylediklerinin

Tek kelimesi üzerine dökülse

Bir kelimede üç heceyle yanardın..

Karaladıkların kadar yara alsan

Kim bilir, belki karalar bağlardın

Unutma!

Kardeşinde aradığın her ayıp

Senin için ekstradan bir kayıp

Kendi ayıplarını kayıp sayıp

Ruhunun bir köşesinde ağlayıp

Nefsini tartaklayıp,

Yediğin naneden sonra aşağılayıp

Kalbi ipeksi hazlarla kat kat katlayıp

Temiz tutarım sanıyorsan

Yanılıyorsun, yanılmakla kalmıyor