Ey sonbahar rüzgarları

Ne hale koydunuz öyle bahçeyi

Elinizde boya küpleriyle

Renksiz bıraktınız nergis çiçeği

Işığın tanıklığında açan bir çift çiçek

Gözlerin ki her çiçekten daha gerçek

Ve bahçemde taze ezilmiş çiçek kokusuyla

Acı yenilgiyi yaşıyor şimdi hislerimin ordusu

Ey sonbahar yağmurları

Bak ne hale koydunuz öyle bostanı

Faydasız çamurla birlikte

Sürüklediniz sararttığınız samanı

Allahın işine karışılmaz ama

Başka türlü olmalıydı sanki her şey

İyilere iyilik, kötülereyse kötülük gibi

Daha adilane bir düzen geliştirilmeliydi sanki

Ey neşeli sabahların güneşi

Günleri batırarak nerelere vardırdın işi

Ve ardiyen odun doluyken

Soğutup buza kestin aşkla yanan ateşi

İyilerin kötü, kötülerinse iyi yaşadıkları

Bu dünyaya ait değilmişiz gibi geliyor nedense

Belki de yeni bir dünya açmalıydı hayat

Bizim gibi kalbini kırıp incittiği ruhlara

Ey hayat bağışlayan ulu kaynak

Niçin hoşnutsuzluk içinde yaşatıyorsun  

Anahtar sendedir oysa bahtımızsa kapalı   

Ne diye huzursuzluk içinde bırakıyorsun

Ey doğru ve yanlışın karar merkezi

Yalan ettin güneş gibi çıplak gerçeğimizi

Zamanın talan düzeninde savurup

Öz yurdunda yaban ettin bu garip serçeyi

Yılın belli zamanlarında, birkaç günlüğüne de olsa

Hayata ara verebilme seçeneği verilmeliydi belki de insana

Zira bu süreklilik canavarını beslemek çok yorucu

Ve yeterince dinlendirmiyor gecenin karanlık uykusu

Çiçeğe, böceğe dönüşmek zorunda kalmayacağımız

Başka bir hayat lazım bize, bambaşka renklerde

Zira bunda yaşamaya yer kalmadı, fırsat olmadı

Acı çekip üzülmekten, dizlerimize vurmaktan başka

Ey sonbahar rüzgarları, ne hale koydunuz bağı bahçeyi

Elinizde boya tüpleriyle, renksiz bıraktınız nergis, çiçeği