“Aşkta tıpkı elif gibidir. İsminde gizlidir ama okunmaz. O olmadan da besmele sese gelmez. O her şeyin içindedir. Ama hiçbir şeyde görünmez..”  Mevlana.

İnsan ana rahminde vav şeklinde vücud bulur. Sonra doğar doğduğunda dik durur kendini elif zanneder oysa en doğru olduğunu sandığı gün kaybeder.

Kulluğun manası vav da gizlidir. Elif uluhiyetin ve ehadiyetin simgesidir.  Bu yüzden lafza-i celal elif ile başlar. Elif kâinatın anahtarıdır. Vav ise eseridir. Vav kâinattır. İyi bakıldığında; görmek için bakıldığında, bazen bir insanın secdedeki haline bazen ana rahmindeki haline benzer. Ne kadar ibret verici değil mi?

Ebu Musa (r.a)de rivayet edildiğine göre peygamber efendimiz sallalahu aleyhi vesellem şöyle buyurdu. ”Allah Teâlâ’nın benim vasıtamla gönderdiği ilim ve hidayet bol yağmura benzer. Bu yağmur bazen öyle bir toprağa düşer ki onun bir kısmı suyu kabul eder ve bol bol ot bitirir. Bir kısmıda kurak olur suyu üstünde tutar ve Allah Teâlâ onunla insanları faydalandırır. Ondan hem kendileri içer hem hayvanlarına içirir hem de ekin ekerler, bu yağmur öyle bir çeşit toprağa daha isabet eder ki düz ve kaygandır: ne suyu üstünde tutar ne çayır bitirir. Allah Teâlâ’nın dinini anlayıp ta Allah Teâlâ’nın benim vasıtamla gönderdiği hidayet ve ilimden faydalanan ve bunu bilipte başkasına bildiren kimse ile bunu duyduğu vakit kibrinden başını bile kaldırmayan ve Allah Teâlâ’nın benimle gönderdiği hidayeti kabul etmeyen kimse böyledir. Yani ne kendine ne insanlara ne hayvanlara faydası yoktur.

Rabbin karşısında dik duruş sergilemek onun huzurunda baş eğmemek secde etmemek bir yönüyle nefsin arzularına tapınmaya işaret eder. “Namaz ağır bir yüktür huşu sahipleri için müstesna ”buyrulur ayette huşu ise gönlünü nefsini ruhunu vazgeçilmezlerini rabbi için feda eden bir yürekte bulunur ancak. Kulluğun işareti namazdır” Müslümanım Allah’a boyun eğdim teslim oldum” diyen kişinin sözünün ispatıdır, kanıtıdır.

Kişi her daim kendini bir hiç bilmeli ölmeden önce hiçlik makamına ermelidir aksi takdirde Allah mülkünde tektir hiç kimseye böyle bir paye vermez.” Yani hem kul olacaksın hem varlık iddia edeceksin sen kimsin ki ey hakir nefis yedi kat yerin yedi kat göğün arzın semanın on sekiz bin alemin yaratıcısının huzurunda kendine paye edinmeye çalışıyorsun kula düşen haddini bilmektir.”

Peygamberimiz sallallahu aleyhi vesellem “Rabbim beni kul peygamber olmakla melik peygamber olma arasında muhayyer bıraktı ben kul peygamber olmayı tercih ettim “buyuran peygamberin ümmetine düşen vazife rabbini birleyip tekbir edip kendini hiç bilmesidir ve yine iradeyi cüziyyesini iradeyi külliyeye teslim etmektir.

Seyyidül istiğfar çok okunan bir istiğfardır manası hasebi ile seyyid yani efendi denmiştir. Meali şöyledir Arapçasını çok okumak gerekir.

“Ey allahım sen benim rabbimsin. Senden başka ilah yoktur. sen beni yarattın. Ben senin kulunum. Gücümün yettiği kadarı ile sana verdiğim ahit ve vaat üzereyim. Yaptığım fenalıkların şerrinden sana sığınırım. Bana lütfettiğin nimetleri ikrar ediyorum. Günahlarımı da itiraf ediyorum. Beni bağışla günahları bağışlayacak olan senden başka kimse yoktur.” Fi emanillah.