‘’Wexta roj hat pêçan û vemirandin

Wexta sitêrk vemirîn û ketin

Wexta çîya ji cîyê xwe hat derxistin û meşîya

Wexta ji dev deveyên deh mehkî avis jî hat berdan

Wexta heywanên pesarî ji tirsa li cem hev kom bûn

Wexta bahr, tev hev bûn û kelîyan

Wexta ruh û laş gihaştin hev

Wexta ji keçika ku bi saxî hatibi xistin bin erdê hat pirsîn bê ji ber çi sucî hatiye kuştin

Wexta defterên emel hatin belav kirin

Wexta ezman ji cîyê xwe hat leqandin

Wexta dojeh hat vêxistin û şewitandin

Wexta bihuşt hat nêzîk kirin

Kê ji berê de çi amade kiriye wê bivîne.’’  ( Ji Sûretê Tekwîr )

            Bê guman ev ayetên jorîn mirov dihejînin. Wexta ku min ev ayet bihîstin ez pir ji van ayetan binbandor bûm. Û ev ayetanan xwedî aqilan her car jî binbandor dike û dihejîne.

            Ev ayetanan qala wextekê dikin. Wextek nehatî. Le ew wext bê guman wê were jî. Bi van ayetan, bi hişyarkirinek mezin ji vê wextê hay tê çêkirin.

            ‘’Wexta ku roj hat pêçan û vemirandin’’, Em zanin ku vemirandina rojê xelasbûna jiyanê ye û hatina wê roja ku bi van ayetan hay jê tê çêkirin e.

            Ev tiştên ku bi van ayetan hay jê tê çêkirin xerabûna pergalekê ye. Piştî xerabûna vê pergala heyî, pergalek nû dest pê dike. Dojeh tê dadan, bihuşt nêzîk tê.

            Ev sûret bi sondê didome. Û li ser girîngiya Quranê disekine. Di talîya vî sûretî de şîret tên kirin. Ji bo yê ku dixwazin rêya rast bivînin.

‘’Quran ji aleman re şîret û hişyarî ye

Bi taybetî jî ji bo ê ku dixwazin rêya rast bivînin

Heta Rebê alemê nexwazê hun nikarin tişkî bixwazin.’’ ( Ji Sûretê Tekwîr )