BİR GECE

On dört asır evvel yine böyle bir geceydi,

Kumdan ayın on dördü, bir öksüz çıkıverdi

Lakin o ne hüsrandı ki: hissetmedi gözler,

Kaç bin senedir hâlbuki bekleşmedelerdi

Nerden görecekler? Göremezlerdi tabi

Bir kere zuhur ettiği yer en sapa yerdi

Bir kerede mamure-i dünya o zamanlar

Buhranlar içindeydi bugünden de beterdi

Sırtlanları geçmişti beşer yırtıcılıkta

Dişsiz mi bir insan onu kardeşleri yerdi

Fevza (kargaşa) bütün afakını sarmıştı zeminin

Salgındı bugün şarkı(doğuyu) yıkan tefrika(bölücülük) derdi

Derken büyümüş kırkına gelmişti ki öksüz

Başlarda gezen kanlı ayaklar suya erdi

Bir nefhada(hamlede) kisraları kayserleri serdi

Aczinki ezilmekti bütün hakkı, dirildi

Zulmünki zeval aklına gelmezdi geberdi

Âlemlere rahmetti, evet, şer’i Mübin’i (apaçık şeriatı)

Şehbalini (kanatlarını) adl (adalet) isteyenin yurduna gerdi

Dünya neye sahipse onun vergisidir hep

Medyun (borçlu) ona cem’iyyeti, medyun ona ferdi.