İnsanlık tarihi, asırların akıp gitmesine rağmen  unutulmaz şahsiyetlerle doludur.  Habib-i Kibriya , Hz. Muhammed (sav) bütün beşeriyetin  medarı  iftiharı , alemlere rahmet , cihanşümul  risaletiyle ,aralarından Güneş gibi tebaruz etmektedir. Kainat ğacınının kıymetdar  meyvasıdır.  Cenab-ı Allah , O’nu bütün üstün hasletlerle mücehhez kılarak, hidayetinn elçisi , sevgi ve rahmetin de sembolü kılmıştır..

Eşsiz risaletinin büyüklüğünü sadece müslümanlar değil, insaf sahibi gayr-ı müslimler de itiraf etmişlerdir. Amerikalı  bir oryantalist olan   Washington İrfanc   şöyle diyor . “  Muhammed   Hatemu’l-Enbiya  olup insanları Allah’ın  kulluğa   davet eden Peygamberlerin en büyüyüdür.”

 İngiliz  tarihçi Wilam Moyer de “ Muhammed’in Hayatı” adlı kitabında şu satırlara  yer veriyor. “  Muhammed’in üstünlüğü, açık sözlü olması, dininin kolaylığı   yanında,  kısa sürede faziletli bir toplum oluşturması  tarihte eşine az rastlanılan  bir hakikattır.”

Beşeriyetin en üstün ahlaklı  ve en keremlisi olan Peygamberimiz Hz. Muhammed (sav) “Şüphesiz sen yüce bir ahlak  üzeresin”(Kalem, 4)  hitabına mazhar olmuştur .  Hak ve adaletin hakim kılınmas için  “Nefsim yed-i kudreti olana yemin olsun ki , (hırsızlık yapan) Muhammed’in kızı Fatma da olsa ,elini keserdim.”   Nidasıyla tüm insanlığa seslenmiştir. Gördüğü çocuklara da selam verir, namazda dahi bir çocuk sesi duysa , anası  üzülmesin diye namazını kısa keserdi. Hele Hz. Enes (ra)’nın “ Efendimiz’e on yıl hizmet ettim , of! dediğini duymadım. Hiç bir   şey  için, bunu niye yaptın veya keşke bunu yapsaydın dediğini de duymadım.” (Buhari ) tesbiti O’nun insanların tamamına rahmet olarak gönderildiğini çok güzel bir şekilde anlatmaktadır.

Hz. Aişe validamiz de “ Allah elçisi sunulan iki hükümden  günah olmadığı takdirde mutlaka kolay olanını tercih ederdi.  Şayet günah olursa ondan en uzak olan olurdu. Bir had infazı olmasa hiçbir zaman intikam almaya kalkışmazdı.”    Efendimiz (asv) insanların en cömerdi ve en keremlisi idi. Kendisinden bir şey isteyenlerin hiç birisini geri çevirmemiştir. Fakirlikten asla korkmadan elindekinin tamamını verirdi. Vadiler  dolusu koyun sürülerini verdiği olurdu. Bir defasında Arap aşiret reislerinden her birine yüz deve verdi. Hatta  bir gün yanına gelen bir adam üstündeki hırkayı isteyince onu da vermekten kaçınmadı. Gelen  ganimetleri aında dağıtır. Sofrası her gelene açıktı.  Evi de gelen misafirlere açıktı.  

            Efendimiz (sav) insanların en cesaretlisi ve zorluklar  karşısında en metanetli olanı idi. “ Nefsim yedi kudreti olana yemin olsun ki Allah yolunda öldürülmeyi tekrar dirilmeyi ve tekrar öldürülmeyi isterdim.” (Buhari)   sözü  bunun açık delilidir.

            Kamil insan olma endişesi olan herkesin Efendimiz (sav)’in hidayetinden alacağı çok dersler vardır. Hayatın her sahasında,  ahlak-i meziyetlerin zirvesinde olan Efendimiz (asv)  bütün beşeriyetin medarı iftiharıdır. Şair bu hakikatı şu şekilde terennüm etmektedir.

   Ben şiirimle Hz. Muhammedi övemem,

   Belki şiirim Hz. Muhammad’le övülür.