Müslüman gerek söz ve gerek amel olarak boş şeylerin peşine takılmayan kimsedir. Çünkü kavil ve fiillerden ibaret olan amellere İslâm’ın damgalarını biliyoruz. İslâm amellere üç damga vurur. Sahibini cennete götürücü olan ameller, sahibini cehenneme götürücü olan ameller, bir de sahibini cennete de cehenneme de götürücü olmayan ameller. Cehenneme götürücü olanlarını reddedeceğiz, cennete götürücü olanlarına sarılacak ve ne cennete ne de cehenneme götürücü olmayanlarından da sakınacak uzak duracağız. Bakın Resûlullah Efendimiz bir hadislerinde şöyle buyurur:“Ebu Hureyre (r.a) Rasûlullah efendimizin şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir: “Kişinin iyi bir müslüman olduğunun alâmetlerinden birisi de onun kendisini ilgilendirmeyen şeyleri tek etmesidir.”

            Evet, kişinin malayaniyi, yani kendisine gerekli olmayan şeyleri terk etmesi iyi bir Müslüman olduğunun alâmetidir, delilidir, ispatıdır. Kişi iyi bir Müslüman olmak isterse lüzumsuz şeyleri tek edecek.  Fakat burada önemli bir şey var. O da kişi için lüzumlu ve lüzumsuzu Allah ve Resûlü söyleyecektir. Öyleyse kişi önce Allah ve Resûlünün dediklerini tanımalı ki lüzumluyu ve lüzumsuzu ayırabilsin ve lüzumsuzu hemen tek edebilsin.

            Evet bizi ilgilendirmeyen, amelin konusu olmayan ve yarın mizana konmayacak cinsten olan, konsa bile cennete götürücü olmayan sözlerin tümünden yüz çevirmek zorundayız. Kur’an-ı kerimde bizi bundan men eden pek çok âyet vardır: Kaf, Furkan ve Kasas sûresinde Rabbimiz şöyle buyurur: “Sağında ve solunda, onunla beraber oturan iki alıcı melek, yanında hazır birer gözcü olarak söylediği her sözü zapt ederler.” “Onlar yalan yere şehâdet etmezler; faydasız bir şeye rastladıkları zaman yüz çevirip vakarla geçerler.” “Onlar, boş söz işittikleri vakit ondan yüz çevirirler. "Bizim işlediğimiz bize, sizin işlediğiniz sizedir. Size selam olsun cahillerle ilgilenmeyiz" derler.”

                Peygamber Efendimiz şöyle buyuruyor: İnsanın tüm ağzından çıkanlar kendi aleyhinedir. Ancak emr-i bil’ma’ruf ve nehy-i anil’münker yapması ile Allah’ı zikretmesi müstesnadır.” Hasan Basrî  der ki: “Allah’ın bir kuldan uzaklaşmasının alâmeti o kulun kendisini ilgilendirmeyen boş ve gereksiz şeylerle meşgul olmasıdır”

                Başka bir hadiste Peygamber Efendimiz şöyle buyuruyor: “Kişinin kalbi istikâmet üzere olmadıkça imanı istikâmet üzere olmadığı gibi dili istikâmet üzere olmadıkça da kalbi istikâmet üzere olmaz.”

                Bir ömür boyu yaptıklarımızı bir düşünelim.  Ne kadarı dolu, ne kadarı boş bir düşünelim. Acaba bu yaptıklarımızın yaptırıcısı kimdi de yaptık? Allah dedi diye mi yaptık? Neyle geçti bizim ömrümüz?        

                Bunun için de az evvel de ifade ettiğim gibi basiretlerle birlikte olmak zorundayız. Allah’ın bize gönderdiği vahiyle olmak zorundayız başka çaremiz de yoktur. Çünkü neyin boş neyin dolu olduğunu ancak vahiyden öğrenebileceğiz ve vahyin tarif buyurduğu biçimde zamanımızı değerlendireceğiz inşallah.