Fıtratından kopup, heva ve hevesinin peşinden koşan, Allah’ın ‘’hayır’’ dediğine ‘’evet’’ diyen kavimlere, milletlere Allah, peygamberler göndermiştir. Toplumsal yozlaşmanın tarihi yeni değildir. Tarih boyunca ilahi çizgiyi ihlal edenlere Allah müdahale etmiştir.

İnsanın, insan kalabilmesinin ancak iman ile mümkün olacağı hakikatini ilahi emirlerle bildirmiştir Allah… İnsan arzulara değil, Allah’a boyun eğmeyle ancak ünsiyet kazanır ve imanın hakikatini kavrayabilir. 

Peygamber Efendimiz (sav) buyuruyor:“Sizden biri, arzuları benim getirdiğime tabi olmadıkça iman etmiş sayılmaz.” Bugünkü bireysel ve toplumsal yozlaşmanın kaynağında bu gerçeklik yatıyor.

 İnsanlar genellikle, hayata çokça müdahil olan bir Allah tasavvurundan yana değillerdir… Allah’ın yetkilerini daraltan kendi özgürlük alanlarını genişletme arayışında olan insanlar, zamanla arzın fesadına ve toplumsal helake neden olmuşlardır…

Arzuları putlaştıran ve özgürlük adı altında insanı insanlıktan çıkaran Liberalizm ile arzuları hiçe sayan mistik anlayış arasında çıkmaza giren insan, İslam’ın nuruna muhtaç durumdadır… Fıtrat ile insan arasına çeşitli izimleri sokan zihniyetler, yaşanan vahşetlerin en büyük müsebbibidirler…

İçinde yaşadığımız dünya, sınırsız özgürlük taleplerinin prim yaptığı bir imtihandan geçiyor… Toplumsal yönelişler kutsaldan kaçıştan başka bir anlam ifade etmiyor… Toplumdaki her şeyi ‘’güya özgürlük için’’ baştan aşağı kurgulayanlar, dünyayı adeta bir insan çöplüğü haline getirmiş durumda…

Fıtratından uzaklaştırılan insanının oluşturduğu tahribatı hiçbir doktrin, hiçbir tez düzeltmeye yetmiyor… İnsanlık değerleri ayaklar altına alınmış, nesillerde nükseden şehvet, kitlelerin gözünü bürüyen hırs ve öfke insanlıktan eser bırakmamış…

 Sanki yozlaşmaya gönüllü bir toplum tablosu ile karşı karşıyayız… Başını kuma gömen insanlık, kendi iç dünyasında harakiri yaptığının farkında bile değil… İçinde bulunduğumuz karanlığı aydınlatmaya çalışanlar, bizleri daha kötü karanlıklara mahkum etmekten başka bir sonuç vermeyen çözüm önerileriyle debelenip duruyorlar…

‘’Bunda ne var ki’’ söylemleriyle en olmadık günahlara alışır hale geldik… Şeytanın bile aklına gelmeyecek yorumlarla günahlara ve günahkarlara bir masumiyet kazandırılmış durumda…

Ve Müslümanlar… Bu tablo karşısında feryadı basması gereken Müslümanlar… Çok büyük bir vurdumduymazlık ve tepkisizlik içerisinde…

İyiliği anlatıp, kötülüğü nehy etme şu anda ‘’bireysel özgürlük safsatasına’’ mağlup olmuş durumda…

Bilmem ilginizi çekiyor mu? Şiddetten , ahlaki yozlaşmadan nefret ettiğini söyleyenler bile, bu zararları içeren dizi ve programları heyecan ve merakla izlemiyorlar mı? Dizilerden başını kaldırıp olup-biteni sorgulamayan Müslümanlar neyi, nasıl dizginleyebileceklerdir? Hangi kötülüğe, nasıl “hayır” diyebilecekler?

Sessizlik sarmalında, seyir kültürüne kendilerini terk edenler; kime, hangi değeri ve doğruyu sunabilecekler? Ürkütücü bir “sessizlik sendromu’’nun içerisindeyiz… İçe kapanmanın, alandan çekilmenin hazin sonucudur bu… Belki de bunun adı: “haksızlık karşısında susmak”tır…

Böyle devam ederse bizleri bekleyen durum şu olur: Zulmün, zulmetin kararttığı kör bir dünya… Günahların çepeçevre kuşattığı kötürüm bir hayat… Ve insanlığı bekleyen kötü bir son…