Hz. Ömer’in bu sözü yaşadığımız hayatımızı ne güzel özetliyor. Gönderilen kitaplar ve peygamberler bize doğru yolu göstermek için gelmiştir. Eğer gönderilmeseydi herkes kendi bildiğini doğru olarak dayatırdı. Resuller ve nebiler çok çile çektiler. Çünkü onlar halkın doğru dediğine yanlış dediler la kılıcını çektiler çoğu bu uğurda can verdi Kudüs’te yetmiş peygamberi bir günde öldürdüler. Hz. Zekeriya (As.)ı testere ile biçtiler. Yerlerinden yurtlarından kovdular, efendimiz (s.a.v) yapmadıkları işkenceler kalmadı. Peki, neydi bu canların suçu Allah’ı birlemek ve emirlerini insanlığa duyurmak. Kâfirlerin ölçülerine uymadığı için reddedip susturmaya çalıştılar. Başarılı oldular mı? Tabiî ki hayır güneş balçıkla sıvanmaz, bir fasığın eli ile olsa bile Allah dinini yüceltir nurunu tamamlar. Kıyamete kadar hak batıl savaşı devam edecek ve kazanan hak olacak inşallah. Bugünkü tabloda aynı; insanlar yaşadığının doğru olduğunu sanıyor uyarılara tahammül göstermiyor. Mesela adam öldüren, dağa çıkan, hırsızlık yapan, karısını veya kocasını aldatan, yolsuzluk yapan, kumar oynayan da kendini haklı görüyor veya kendini savunuyor. Peki, mağdur ve mazlum durumda olanın suçu ne?İşte İslam’ın emir ve hükümleri burada karşımıza çıkıyor hak sahibine hakkını verip adaleti yerine getiriyor. İyiliği emredip kötülükten nehy edenlerin infaz etme veya ceza-i müeyyide uygulama sorumlulukları yoktur. Sadece anlatmakla görevlidir herkes birbirinin yanlışını düzeltmek için uyarmalıdır uyarılanın ise hiçbir zaman kızmaya veya ceza vermeye ya da itibarını zedelemeye hakkı yoktur. Sonuçta bu işi yapan Allah rızası için yapıyor bize düşmanlık etmek için değil tamamen ahiretimiz için ikaz ediyor nasılsa herkes kendi amelinin karşılığını bulacak. Bu insanlara teşekkür etmek yerine kızmak, aşağılamak nimetin kadrini bilmemektir. Ne kadar bilirsen bil bildiklerin karşındakinin anladığı kadardır. Özellikle art niyetli insanlara fikrin asıl manasını anlatabilmek deveye hendek atlatmak kadar zordur hep kendi fikirlerini dayatmak ister asla sizi anlamaya çalışmazlar veya da uzunca yazılan bir yazının sadece bir kelimesine takılır veya saatler süren bir konuşmanın sadece bir cümlesine takılırlar ve öyle ithamlarda bulunurlar ki kanınız donar,kendini dile dolanmaktan kurtar kurtarabilirsen. Biri bir kitabında veya konuşmasında toplumun yaralarına parmak basar günahın çirkinliğinden bahseder ve toplumu muhatap alır içlerinden bir iki kişi hemen yorumlar eleştirir sen bana bu hakareti yapamazsın der ne kadar kabasın bu konu böylemi anlatılır der yerden yere vurur;  şimdi anlatılmak istenen günahtır muhatap ise toplumdur şahsa özel konuşulmadıkça cevap hakkı doğmaz ama kişi bu günahı işliyorsa hemen üzerine alınması günahı sahiplenmesi anlamına gelir ki buda günahımızı sevdiğimiz anlamına gelir. Günahtan vazgeçmemiz için o günahtan nefret etmemiz gerekir psikolojide de böyledir alışkanlıkları terk etmenin yolu o alışkanlıktan tiksinmekten geçer bu yüzden Hucurat suresinde Rabbimiz gıybeti ölmüş kardeşinin etini yemeye benzetmiş ve tiksindiniz değil mi diye de sormuştur. Yine bir genç peygamberimizin yanına gelip zina etmek istediğini söyleyince efendimiz (s.a.v)birinin senin kız kardeşin veya annenle zina yapmasını ister misin deyince tabiî ki hayır der genç. Efendimiz (s.a.v) senin zina edeceğinde birinin annesi veya kız kardeşidir buyurarak hem tiksindirmiş hem de o günahı yapmaktan vazgeçirmiştir. Anlayışlar farklı olduğu gibi üsluplarda farklıdır hiç kimse iki üç kişi beğenmiyor diye üslubunu değiştiremez ama biz anlayışımıza uygun olmayanı uygun olanla değiştirebiliriz beğendiğimizi dinleriz beğendiğimizi okuruz hem beğenmeyip okumak /dinlemek hem de eleştirmek demagojik ortam oluşturur ve zaman kaybından başka bir işe yaramaz

Ama Davetçi/ tebliğci/İslam’ın hadimi dinlense de dinlenmese de bütün dünya yanlış yapsa o doğruyu söylemelidir bütün dünya o nu değil eleştiri yağmuru, taş yağmuruna tutsa bile doğru bildiğinden şaşmamalıdır iman ve elest bezminde rabbimize verdiğimiz söz bunu gerektirir. Selam ve dua ile