Beşeriyeti içine düştüğü karanlıklardan aydınlığa çıkaran, İlâhi  nur  olan Kur’an, kâmil insan olmanın yollarını da bize bir bir açıklayan bir hayat kitabıdır. Rabbimizin, bize olan emir ve yasaklarını  izah eden,  aynı zamanda onunla ibadetlerimizin sıhhat bulduğu, kitabımız Kur’an,  mü’minlerin her davranış ve hareketlerine yön veren , ahlak ve vidanlarını tezyin eden, onları kula kulluktan kurtararak  Allah’a kul olmaya davet eden, insanları sahil-i selamete kavuşturan biricik kitaptır. Beşeriyeti karşılaşacağı her türlü sıkıntılardan kurtaracak, rahman ve rahim olan Rabbimizin katından bir öğüttür. “ Kuran'dan inananlara rahmet ve şifa olan şeyler indiriyoruz. O, zalimlerin ise sadece kaybını artırır” 8isrâ,82) Hayatı anlamlı kılan, başı boşluğu red eden, yaratılış gayemizi açıklayan  kitabımız Kur’an’ı okumak, anlamak her müslümanın vazgeçilmez görevidir.” Ey insanlar, size Rabbinizden bir öğüt, gönüllerde olan (dert) lere bir şifâ, mü'minler için bir hidâyet ve rahmet gelmiştir.”(Yunus, 10/57)

       Hidayet yolunu açıklayan, gönülleri her türlü dertlerden uzaklaştıran Kur’an azimü’ş-Şe’n’in gösterdiği huzur ve selamet yolunda kurtuluş vardır. Kur’an’ın  emri olan iman esaslarıyla can bulan sineler, Allah’a, meleklerine, kitaplarına, peygamberlerine,  ve ahiret gününe içten inanarak kaza ve kaderine rıza gösterirler. Sahip oldukları imanlarını, iyi işler yaparak korumaya çalışanlar, Kur’an’ın ahkâmını, hayatlarının her karesinde tatbik etmeye çalışanlar   Rabbü’l-alemin’in rızasınına kavuşacak olanlardır.

       Sonsuz nur olan Kur’an’ın , hidayetini arzulayanlar, dünya ve ukbada ebedi huzur bulmak isteyenler, azap ve   ikaptan,  yakıtı taş ve insanlar olan ateşten kurtulmak isteyenler,  kâinatın, yaratılışın, hikmetinden haberdar olmak isteyenlerin ilk  başvuracağı kitabtır Kur’an.  “Elif Lâm Râ. Bu Kur’an, Rablerinin izniyle insanları karanlıklardan aydınlığa, mutlak güç sahibi ve övgüye lâyık, göklerdeki ve yerdeki her şey kendisine ait olan Allah’ın yoluna çıkarman için sana indirdiğimiz bir kitaptır.” (İbrahim, 1),