Allah yolunu kaybetmiş karanlık içinde bocalayan, zulmet içindeki insanlığa yol gösterici olarak peygamberlerini göndermiştir. Sapmış olan kavimlere rehber olarak peygamberleri gönderirken, vahyin toplandığı kitaplarla da kurtuluşun yollarını anlatmıştır.

     İnsanı ceset olmaktan kurtaran şey ruhtur. Ruh bedenden ayrılınca beden, kendisinden bekleneni gerçekleştiremez ve tüm kabiliyetlerini yitirir. Organları kendisinden bekleneni yapamaz ve ceset olarak etrafına huzur ve mutluluk yerine etrafına korku ve koku saçar duruma gelir. Tıpkı bunun gibi vahiy de insanlık için bir ruh, bir nur ve bir şifadır. Bir topluluk bu ruhtan habersiz ve bu ruhtan mahrum yaşarsa korkunç bir hal alır. Ümmet ve insanlık şu an böyle bir girdabın içerisinde bulunmaktadır.

     Asırlar boyu ümmeti canlı tutan vahiy, yani Kuran, hayatımızdan çıkınca ümmet de bir ceset, düşmanlarının elinde bir kadavra gibi oldu. Ümmetin bu halini gören İslam düşmanları da önce Endülüs’ü sonra Kudüs’ü, Bosna’yı, Irak’ı, Afganistan’ı kısaca ümmetin her bir yanını parça parça koparıp aldı ve almaya devam ediyor.

      İslam çobanlık yapan bir milleti, insanlığa çobanlık yapan bir millet haline getirdi. Köle ve onları alıp satan efendilerini birbiriyle kardeş yaptı. Yol kesen haramileri, insanlığa hizmet eden birer kul haline getirdi. Rebi bin Amr (ra) Rüstem’in karşısına geçerken bu gerçeği haykırıyordu. Cafe bin Ebi Talip, Necaşi’ye bu hakikatleri söylüyordu. ‘’Bizle zillet içerisinde olup yolumuzu kaybetmişken Allah bir peygamber gönderip bizi bu karanlıktan kurtardı. Bizi kula kulluktan Allah’a kulluğa ulaştırdı.’’

     Ümmet bugün de aynı ruha muhtaç… Kuransız kalan ümmet, yine o karanlık dönemin bir benzerini yaşıyor. Bu durumdan kurtulmak çareyi yanlış yerde arayan Müslümanlar artık gerçeği görmeli ve bir an önce Kuran’a yönelmelidir. Sosyal sorunlarını çözmek hürriyet ve özgürlük adı altında aldatılan, siyasal sorunları için demokrasiye ve sosyalizme tutunan, ekonomik sorunları için kapitalizm ve liberalizmden medet uman Müslümanlar, çözümün yanlış yerlerde arandığını anlamalıdır artık…

     Kuran bir Güneş gibi her tarafı aydınlatıyor. Bu aydınlıktan faydalanmak ve aydınlığı görmek için kapalı olan gözlerimizi açmamız şarttır. Allah şöyle buyuruyor: ‘’Bu kitabı biz indirdik ve kıyamete kadar onu koruyacak olan biziz.’’ Demek oluyor ki, Ümmet için ruh olan Kuran bizi terk etmiş değil ve kıyamete kadar da terk etmeyecektir. Fakat biz Müslümanlar Kran’ı terk ettik.

     Hasan Basri der ki: ‘’Sizden öncekiler Kuran’ı Allah’ın birer mesajı olarak bilirlerdi. Gece okur düşünür, gündüz onu hayatına uygulardı.’’ Gerek ferdi gerekse ümmet olarak Kuran’a böyle yaklaşmalıyız. O zaman bu karanlık dünyamız aydınlanacaktır.