Rabbimiz diyor ki, “onlar peygambere isyan ettiler.” Peki acaba peygambere isyanı nasıl anlayacağız? Peygambere isyan demek, onunla kavga etmek demek değildir. Peygambere karşı bağırıp çağırmak değildir sadece ona isyan. Peygambere isyan demek, peygambere aykırı hararet etmek, tersine hareket etmek demektir. Yani peygamber hayatına, peygamber örnekliğine, peygamber mesajına karşı ilgisiz kalmak, peygamberle ve peygamberin getirdikleriyle ilgilenmemek, peygamberin hayat programına rağmen kendisine hayat programı çizmek demektir. Yani peygamber ne derse desin, ne getirirse getirsin fark etmez yine kendi bildiğince bir hayat yaşamaya yönelmek demektir. İşte peygambere isyanın manası budur.

                Bu ayet;  Müslümanların değil, Âd, Semûd, Firavun ve benzerlerinin başlarına gelenleri bize haber vermek amacıyla inen bir ayet…  Ama Allah bize de şöyle bir mesaj veriyor: “Ey kullarım! Sizler sizden öncekilerin başlarına gelenleri görmediniz mi? Benimle savaşa tutuşan, Bana ve elçilerime kafa tutan, Bana kulluğa ve Benim istediğim hayatı yaşamaya yanaşmayan öncekilerin başına gelenleri sizler görmediniz mi? Ne yaptılar onlar? Nasıl bir hayat yaşadılar ve sonuçları ne oldu?

             Yoksa sizler de, “onlar güçsüzlerdi, onlar dağınık toplumlardı, Allah onlarla baş edebilmiştir. Ama şu anda düzenli ordularımız var, yeraltı-yerüstü filolarımız, tanklarımız, zırhlarımız var. Bizler şimdi Birleşmiş Milletleri oluşturduk. NATO’yu kurduk. Artık Allah bizimle baş edemez” diyerek kendinizde güç, kuvvet görüyorsunuz da, ondan mı Rabbinizle, Rabbinizin yasalarıyla savaşa kalkışıyorsunuz? Kendinizi bir şey zannederek mi Rabbinizin yasaları yerine kendi yasalarınızı hakim kılmaya çalışıyorsunuz? Gerek bu ayetlerin geldiği dönemin kâfirlerine, gerekse asrımız kâfirlerine Rabbimiz böyle sesleniyor.

                 Unutmayalım ki tarih boyunca helâke uğrayan toplumlar teknolojik yönden, ekonomik yönden zayıf oldukları için helâke uğramış değillerdir.  Aksine helâk sebebi insanların, Allah tarafından kendilerine verilen dünya güçlerine dayanarak, Allah tarafından kendilerine lütfedilen imkânlarına, saltanatlarına güvenerek kendilerini Allah’tan ve Allah’ın dininden kendini müstağni sayarak kendi hevâ ve hevesleri istikâmetinde bir hayat yaşamalarıdır. Allah’ı, peygamberini, kitabını yok farz ederek hayat programlarını kendileri yapmaya kalkışmalarıdır. İşte helâk sebebi budur öncekilerin...               

               Şimdi de öyle söylemiyor mu bu müstekbirler? “Artık insan çağ atlamıştır. Artık önceki dönemler kapanmış, insan rüştünü ispat etmiştir. Artık insanın kendi kendine yeterli olduğunu, kendi kendine ayakta durabileceğini, kendi sistemini kendisi yapabileceğini söylemiyorlar mı? Artık insanın Allah’a da, Allah’ın kitabına da, Allah’ın elçisine de, Allah’ın hayat programına da ihtiyacı kalmamıştır diyorlar. Allah bilgisi olmadan kendi bilimlerimizle de biz hayatımızı yaşayabiliriz, diyorlar. Maalesef günümüz Müslümanlarının da hayata bakış açısı, müstekbirlerin bu bakış açısı ile örtüşür hale gelmiştir. Geçmişin müstekbirleri ile günümüzün müstekbirleri aynı yol üzerinde olmalarına rağmen, bugünün Müslümanları seleflerinin izinde olamadığından acınacak hale düşmüşlerdir.