BM’nin raporuyla sinirlerim alt üst olunca Kuran’ı elime alıp rahatlamak amacıyla rast gele açtım. Ve açılan sayfada karşıma çıkan şu ayet, adeta bana olan olayların perde arkasına bakmam gerektiğini, Müslümanların bu duruma düşüş sebebinin ne olduğunu anlattı.    

        Hiçbir zaman bir Yahudi ve Hıristiyan, bir Müslüman’dan razı olmaz, Müslüman’ı dost ka­bul etmez ve etmeyecek de. Ama ne zaman ki Müslüman İslâm’ı, imanı, Kur’an’ı bir tarafa bırakır da  onlara boyun eğerse, işte o zaman onlar kendilerinden razı olabilirler. Yani onlar, dinini terk eden Müslümandan ancak razı olurlar. Aksi tak­dirde tarihin hiç bir devrinde, hiç bir toplumunda gerçekleşmeyen bir şeydir bu. Yahudi ve Hristiyanların Müslümanlardan razı ol­ması.

       Zaten tarihteki tüm kavgalar, tüm vuruşmalar din adına ger­çek­leşmiş kavgalardır. Tarihin başlangıcından şu ana kadar ve şu anda da yapılan tüm savaşları inceleyin, tahlil edin, savaşların alt se­beplerine inin, kavgaların, dostlukların, barışların, birliktelikle­rin alt yapısını araştırmaya çalışın, göreceksiniz ki karşınıza din ve inanç çı­kacaktır. Aynı dinde, aynı inançta olanların birbirlerini sevdiklerine şa­hit olacaksınız. Aynı inançta olanların birbirlerine karşı fedakârlıkta bulunduklarına şahit olacaksınız. Ama ters inançta, farklı dinde olan­ların birbirlerine hep düşman olduklarını göreceksiniz.

       Bugünlerde eğer böyle farklı inançta olan insanlar arasında bir muhabbet görecek olursanız bilin ki, bunlardan biri mutlaka ya diğerinin egemenliğini ka­bul etmiştir, ya da kendi inancını onlarınkine doğru eğip bükme eği­limi içine girmiştir. Yani ismen kendi di­ninde olsa bile karşı tarafın ha­yat felsefesine boyun bükmüş de­mektir. Aksi takdirde böyle bir şey asla mümkün değildir.

       Tüm kavgaların temeli inançtır. Şu anda da yapılan savaşların altında yatan dindir, inançtır. Ama bizimkilerin sahiple­necekleri kadar bir inançları olmadığı için, ısrarla bu savaşların dinle ilgisinin olmadığını söylemeye çalışıyorlar. Hem Müslümanların uyanacağın­dan korkuyorlar, hem de kendilerinin savunacak bir dinleri olmadığı için böyle yapıyorlar. Düşmanları­mız açık açık İsmail oğullarının kö­künü kesene kadar bu savaşı­mız sürecektir, dedikleri halde bizimkiler başka türlü bakmaya zorluyorlar kendilerini.

       Şu anda İslâm dünyasının pek çoğu, baş­ların­daki ne idü belirsiz idarecileri vasıtasıyla Yahudi ve Hristiyanlara peşkeş çekildiği bir konumdadır. Ama şurası da bir ger­çektir ki, ne Amerika ne de Yahudiler bu ülkelerden hiç birisine gü­venmemektedir.  İşte Türkiye, Mısır, Suriye, Pakistan, Cezayir, Tunus her şeyiyle bunlara teslim edildiği halde, bunlardan hiç biri­sine gü­venmemektedirler. İsrail de güvenmiyor. Tamam, belki dostluk anlaş­maları imzalıyorlar, belki ortak hareket etmeye çalışı­yorlar, ama ne Amerika, ne de İsrail bunların hiçbirisine güvenmi­yor. Niye? Çünkü şöyle bakıyorlar hadiseye: Bugün bunlar her ne kadar bize bağlı iseler de, kanunlarıyla, eğitimleriyle, her şeyleriyle bizim dediklerimizi yapı­yorlarsa da bunların ne zaman kendilerine gelecekleri, ne zaman uyanıp da Müslümanlıklarının farkına vara­cakları belli olmaz diye ge­rek bu ülkelerin Müslüman halklarına, gerekse kendilerine sadâkat ye­minleri eden yöneticilerine güvenmiyorlar.