Ey müminler, sizden kim dininden çıkar, dinini başka bir dinle değiştirir, dinine sırt dönerse, Allah’la sözleşmelerine ihanet ederse, Allah’a Allah’ın istediği gibi îmanı bırakıp nifaka dönerse, şu münâ­fıkların durumuna düşerse, iyice bilsin ki Allah onları giderir, onların defterini dürer de onların yerine onlardan daha iyi kullar getirir.

Neymiş bunların özellikleri? Onlar Allah’ı sever, Allah da onları sever. Sevgileri Allah için olur onların. Mallarından, canlarından, nefislerinden, çocuklarından, ailelerinden, vatanlarından, bayraklarından, milletlerinden ve değer verdiği her şeylerinden daha fazla severler Allah’ı. Allah’ın sevdiklerini severler, sevmediklerini sevmezler. Allah’ın dostlarını dost, düşmanlarını düşman bi­lirler. Allah’ın buğz ettiklerine buğz ederler. Allah’ın emrettiklerini emrederler, nehy ettiklerinden nehy ederler.

Allah da onları sever. Allah da onların sevdiklerini sever. Allah da onların razı olduklarından razı olur, gazap ettiklerine de gazap eder. Tabii sevgi itaati gerektirir. Sevginin ölçüsü itaattir. Sevginin is­patı sevgiliye tabi olmaktır. Tüm hayatı sevgilinin istediği şekilde ya­şamaktır. Evet, eğer bizler böyle olamazsak kesinlikle bilelim ki Al­lah bizleri giderir de bizim yerimize öyle müminler getirir ki:

    Onlar mü’minlere karşı alabildiğine merhametli, alabildiğine al­çak gönüllü, alabildiğine boyunları yerde ama kâfirlere karşı da alabil­diğine izzetli, alabildiğine başı dik ve onurludurlar. Kâfirlere karşı çok şedit, çok şiddetli ve serttirler ama kendi aralarında ise birbirlerine karşı çok merhametlidirler. Birbirlerine karşı, Müslüman kardeşlerine karşı boyunları kıldan incedir onların. İmanın önünde eğilirler, müminlerin önünde mütevazıdirler, ama küfrün önünde, kâfirlerin önünde dik dururlar onlar. Çünkü imanın önünde eğilmeyenler küfrün önünde eğilmek zorunda kalacaklardır. Mü’minlere karşı erkeklik taslayarak kâfirlerin önünde eğilenler, mü’minlere karşı dik başlı davranıp kâfirlerin önünde yerlere yatanlar, kâfirler karşısında el ovuşturanlar Allah’ın istediği, Allah’ın sevdiği kimseler değildirler.

     Allah yolunda cihad ederler. Allah dininin yücelmesi uğrunda cihad ederler. İnançlarını yaşayabilecekleri bir ortamı hazırlamak adına, Müslüman’ca kalabilmek adına gayret gösterirler. Bu uğurda tüm çabalarını seferber ederler. Bu uğurda her şeylerini, tüm varlıklarını harcarlar. Tüm hedefleri Rablerinin hatırını kazanmak, Rablerinin rızasına ermek ve Allah’ın fazlına ve lütuflarına ulaşmaktır.

Allah için hareket ederlerken kınayanların kınamalarına da aldırış et­mezler. “Halk ne der?” demezler, Cenab-ı Hak ne der?” derler. Hakkın hatırını halkın hatırına tercih ederler. Halkın gözünde kötü bir konuma düşmekten değil; hakkın katında kötü bir konuma düşmekten çekinir­ler. Tüm dünya kendilerine düşman kesilse de, tüm dünya alkışlasa da fark etmez, bize Rabbimiz dost olsun, Rabbimiz beğensin yeter derler. Yaptıklarını, hayatlarını Allah’ın beğenisine sunarlar. Allah için yaşarlar hayatlarını… İnsanların eleştirileri, tenkitleri, alayları vız gelir onlar için.

İşte bu güzel vasıflar, bu güzel sıfatlar Allah’ın bir lütfudur ki Rabbimiz onu dilediklerine lütfeder. Hiçbir toplumda görül­meyen, hiçbir dinde görülmeyen bu kulluk özellikleriyle Rabbimiz onları şereflendirir.

İşte Müslüman’a yakışan tavır budur. Allah’ın biz kulla­rında görmek istediği tavır budur. Evet, eğer bizler Allah ve Resulüne imandan, Allah ve Resulüne itaatten, Allah ve Resulünün gösterdiği bir dini, bir hayat programını yaşamaktan vazgeçersek, şu münâfıklar ve kâfir­ler gibi bizler de işe yaramaz hale gelirsek kesinlikle bilelim ki Al­lah bizim yerimize böyle müminler, böyle kullar getirir.

Öyleyse şu anda dünya üzerinde yaşayan hiçbir Müslüman topluluk, bu din bizim tekelimizdedir, bu din bize muhtaçtır, biz olmasaydık bu din yok olup giderdi demeye hakkının olmadığını iyi bilmelidir.