İslam, insanı ve toplumu inşa eden bir dindir.

Tüm insanlığın ihtiyaç duyduğu insan modelini ancak İslam inşa edebiliyor. İnsan ve insanlığı, özüne uygun bir hayat yaşamaya sevk eden tek düzen, tek sistem ve yapı İslamdır.

İslam’ın amacı, fıtrat ve benliğinden kopmuş olan insanı, insanlığına kavuşturmaktır. En son peygamber Hz. Muhammed sav de insanlığa model olarak gönderilmiş bir rehberdir. Onun yolunu takip eden sahabeler de peygamber modelinin en güzel numuneleridir.

Vahiy, inşa ve ıslah özelliğiyle bedevilerden ve eşkıyalardan evliyalar çıkardı. Devam ede gelen toplumsal vahşetten, toplumsal vahdet, örnek bir ümmet çıkardı.

 Bundan dolayıdır ki, Muhammed İkbal bunu şöyle ifade ediyordu:

‘‘Yol kesenler, Kur’an’ı okuyup öğrenince yol gösterici oldular.’’

vahiy, insan fıtrat ve hayatının bütün yönleriyle ilgilenir… Akıl, ruh, kalp, beden, evren, eşya, toplum her şey vahyin kapsam alanındadır… Biz ancak vahyin ışığı ile varız… O ışık kesildiği anda her şey karanlıklara boğulur gider…

Unutmayalım ki; insanın denge ve düzeni vahiydir… İç dengesi bozulan insan, yeryüzünde bir ‘‘bozguncu’’ ve ‘‘kan dökücü’’ olarak ortaya çıkar… Vahiy ‘‘ruh’’un sukûnudur… Ruhun isyanını başka türlü bastıramazsınız… Ruhu kirlenen insan evreni de kirletir…

Kur’an’la kontrol edilmeyen ‘‘kuvvet’’ zulüm ve şer aracıdır…

Vahyin ışığına kendini kapatan ‘‘akıl’’ karanlıklarda sürünmeye mahkumdur…

Vahiyle test edilmeyen ‘‘bilgi’’ insana bela olarak dönecektir, bir gün…

‘‘Kalp’’ vahiy terbiyesine tabi değilse fitne ve fücür yatağı olmaz mı?

‘‘İrade’’ vahyin muradına uygun seyretmiyorsa sonuç, sapkınlıktır…

Mümin, gök merkezli bilgi ile kendini tanımlamış ve konumlandırmıştır… Semadan inen Kur’an’ı hayatına indire bilme liyakatini göstermiştir… Kitab’ı açık tutar, bu da yetmez, hayatını Kitab’a açar…

 ‘‘Sizden birinizin arzusu, benim getirdiğime-Kur’an’a uygun-olmadıkça gerçek mümin olamaz.’’

Böylece müminin varoluşu Allah’ın varlığına çağrışım yapacak… Müminleri görenler, onlar üzerinden Allah’ı hatırlamaya başlayacaklar… Bugün böyle olduğunu söyleyebilecek durumda mıyız? Olaylar karşısında imanımızın etkisini ne kadar duyabiliyoruz?

Toplumun İslami kimlik üzerindeki sarsıcı, savurucu baskılarına karşı iman ve takvadan başka koruyucu ne olabilir ki?

Bu bilinçle yola çıkılınca, mümin basit bir hayatla, bireyci bir anlayışla kendini dondurmayacaktır… Durağan, edilgen, silik ve sönük bir konumu kabullenmeyecektir…

Aksiyon ve eylemlilik esas olacaktır… Kendini toplumsal mücadeleye adayan diri bir kimlik karşımıza çıkacaktır…

Direniş ruhu öne çıkınca, zillet ve zulüm iman edenlere bulaşmayacaktır…